Xian

De afstand van Beijing naar Xian is zo’n 1000 km. We reisden per ‘bullet’trein, oftewel de hogesnelheidstrein. Met ruim 300 km per uur en slechts 1 stop waren we in 4,5 uur op onze bestemming. Nou ja, bestemming: we waren op het station. Dit is zo groot en ingewikkeld dat we niet eens de uitgang konden vinden of onze chauffeur. Afijn, na nog een uurtje toch in het hotel aangekomen.

De reden dat we hier zijn is dat we een bezoek willen brengen aan het beroemde Terracottaleger. De volgende morgen staan we om 7:30 uur klaar in afwachting van de excursiebus. Geen bus. Na enig wachten contact opgenomen met de reisagent: die heeft ons op de lijst voor morgen staan. Toen maar snel een eigen programma voor die dag gemaakt. We hebben eerst een Chinese simkaart gekocht. Wifi is in de hotels die wij bezoeken zo slecht dat het ons te veel tijd kost. De kaart kostte bijna niks, maar de bureaucratie er omheen … 5 paspoortkopieën, drie handtekeningen, check op de biometrische gegevens in het paspoort etc. etc. Maar de lieve mevrouw deed het allemaal graag en sprak ook wat Engels. En passant nog even de hand geschud met het wassen beeld van Steve Jobs in de Apple Store.

Daarna door naar twee historische gebouwen in het centrum: de Bell Tower en de Drum Tower. Hier werd elk half uur wat traditionele Chinese muziek gespeeld. De betekenis van die beide torens (je hebt ze in meer steden) is ons al eens uitgelegd, maar dat ben ik vergeten.

Daarna tijd voor koffie. Dat is een uitdaging in China, zoals ik al eerder schreef. Dus toen we langs de lokale Starbucks liepen toch maar door de knieën gegaan. Helaas wordt zelfs bij Starbucks op de Chinese wijze koffie gemaakt (en tegen Chinese koffieprijzen: 6 euro voor een kopje is niks).

Verder naar de Moslimwijk. Vreemd genoeg was dit de plek waar zoveel levendigheid en gezelligheid is als je in Nederland wel in de Chinatowns van grote steden ziet (terwijl de steden hier in China niet erg gezellig zijn). Het was er enorm druk en vol met de meest exotische gerechten. Midden in de wijk de Grote Moskee van rond 800 na Christus, een oase van rust en stilte.

Omdat we door alle steegjes niet meer precies wisten waar we waren hebben we ons per brommer-riksja naar een restaurant laten brengen. Eerst even afdingen op de prijs, maar uiteindelijk hebben we de dame toch het gevraagde bedrag gegeven. Ze stak zonder moeite een zesbaansautoweg over, trotseerde de duizenden voetgangers in de steegjes en leverde ons bijna voor de deur af in een heel andere wijk.

Na de lunch besloten we de City Walls te bezoeken. Xian is (zoals alles in China) megagroot met eindeloze wijken vol woontorens. Het kleine oude centrum is omgeven door een volledig gerestaureerde muur uit 1370 na Chr., van 12 meter breed en 14 km lang. We besloten een klein stukje te lopen om daarna een beroemde tempel te bezoeken. Dat pakte anders uit: eenmaal op de muur kun je er maar op een beperkt aantal plaatsen af. En dus moesten we zo’n 7 km lopen in de volle zon bij een temperatuur van 36°C, voor we weer naar beneden mochten. De tempel hebben we alleen van boven gezien.

Al met al een leuke maar heel vermoeiende dag; in totaal hebben we ruim 18 km gelopen.

Hoe anders was de volgende dag. We stonden weer om 7:30 uur buiten te wachten op de excursiebus. En die kwam weer niet. Weer bellen en na enige tijd kwam het bericht dat de bus pas om 9 uur zou komen. Dat was al eerder doorgegeven aan de receptie van het hotel, maar niet aan ons. Uiteindelijk in de bus werd het niet veel beter. Eerst een stop bij een keramiekfabriek, toen eindelijk naar het terracottaleger. Inmiddels was het 11.45 uur en alweer heel warm. Samen met duizenden andere toeristen werden we er zonder uitleg in 1 uur doorheen gejaagd en zagen we nauwelijks iets. We hebben destijds de tentoonstelling in het Asser Museum bezocht en dat was 100 x beter. Echt heel jammer.

Deze slideshow vereist JavaScript.