Weer verder met de trein
Vanuit het ger camp reisden we terug naar de hoofdstad van Mongolië, Ulaan Bataar. Daar stond nog een stadstour met gids gepland. Omdat de stad heel groot is, ging dat dit keer niet te voet, maar met de auto. Maar het verkeer in de stad zit helemaal vast, dus echt opschieten was er niet bij. We bezochten een plein, een tempel en een paleis. Maar toen we ook nog een naar een Russisch monument moesten klimmen (300 treden) hielden wij het voor gezien. De andere dag weer voor dag en dauw op, de trein naar China vertrok om 6:30 uur. Dit keer een Chinese trein, met fauteuil! De reis ging door de Gobiwoestijn; wat een ongelofelijk leeg (mooi) landschap! Helaas was de grensovergang minder mooi: ruim 6 uur duurde de procedure; waarbij we eindeloos formuliertjes moesten invullen en we aan de Chinese kant allemaal uren de trein uit moesten met al onze bagage. Hier vond de grenscontrole plaats in het stationsgebouw, terwijl de trein voorzien werd van een nieuw onderstel (smalspoor). Uiteindelijk vertrokken we weer om 2:00 uur ’s nachts. Om 5:00 uur weer opstaan, want we moesten er om 6:00 uur weer uit, om over te stappen op een andere trein. Kaartjes daarvoor moesten worden opgehaald in een hotel. Daar bleek de vertrektijd anders te zijn dan in ons programma: 5 uur wachten op een aansluiting. Ook bij aankomst in Datong liep niet alles vlekkeloos. We kwamen om 13:45 uur aan en moesten om 14:00 uur alweer direct op stadstour. Uiteindelijk hebben we dat teruggebracht tot een korte tour door de oude stad. Morgen om 6.45 uur weer klaar staan voor een excursie!
Bovendien blijkt dat er onduidelijkheid is over onze doorreis naar Beijing, de dag daarna. Er zijn nog geen tickets voor dat deel.
Kortom: we maken een mooie reis, zien mooie dingen en leren veel over de cultuur. Maar af en toe is het wel een beetje vermoeiend.
Mooie reis tot nog toe. Idd met wat strubbelingen maar ja dan krijg je ook wat.
Geniet ze.
Gr de buurtjes