Van Genua naar Palermo

2 en 3 mei

Op dinsdag is het droog en zonnig; zoals beloofd. We hoeven maar een paar honderd kilometer te rijden naar Genua waar onze boot ’s avonds laat vertrekt. Daarom rijden we rustig binnendoor, met rondom zicht op prachtige volledig besneeuwde alpentoppen. Omdat er wel langzaam bewolking opkwam, zie je daar op de foto helaas niet veel van.

We waren vroeg in de haven van Genua. Eerst onze reservering omgewisseld voor kaartjes en toen wachten, wachten, wachten … Iedereen die weleens met veerboot heeft meegevaren weet hoe vervelend dat is. Maar er was wel wat afleiding: uit deze haven vertrok ook de veerboot naar Sardinië waar overmorgen de Giro d’Italia van start gaat. We zagen veel ploegenauto’s (ook een Jumbo Lotto bus) en zo’n 100 motoragenten, die ongetwijfeld gaan assisteren.

Uiteindelijk waren we rond half tien ’s avonds aan boord. We hadden een mooie hut (geen stapelbedden, zeezicht, prima badkamer) die we gedurende de hele reis konden gebruiken. De overtocht duurde ruim 20 uur. Er waren niet veel mensen aan boord (een paar honderd, op een schip met een capaciteit van 3250), dus overal voldoende plek om te zitten. Halverwege de overtocht deden ze een rampenoefening: iedereen werd overal vandaan gehaald en moest verzamelen op de aangegeven evacuatieplaatsen. Er werd in vier talen omgeroepen dat je geen bagage en tassen mee moest nemen: raad eens waar de meeste passagiers mee aan kwamen: hun volledige bepakking! Gelukkig is er niets echts gebeurd tijdens de overtocht, want de rampenoefening was op zich al een ramp. De staf (BHV’ers) waren niet herkenbaar (geen vestje o.i.d.); alle aanwijzingen in een andere taal dan Italiaans kwamen via de centrale receptie en waren min of meer onverstaanbaar) en tot overmaat van ramp lukte het ‘onze’ hulpverlener zelf niet eens om een reddingvestje aan te trekken. Het duurde drie kwartier voordat alle passagiers uit hun hutten gehaald waren. En het echte rampscenario (alle passagiers een reddingvest geven en via de trappen naar de reddingsboten verplaatsen) werd niet geoefend.

We kwamen ’s avonds om 19.00 uur aan in Palermo en dat was Italië zoals we dat kennen: Veel herrie, enorme verkeerschaos met dubbel-geparkeerde auto’s, duizenden brommers en scooters en allemaal macho’s (m/v) die voorrang nemen. Gelukkig was het niet ver naar onze camperplaats.