Rotorua

Zondag: Maori-dag! Zo lijkt het wel, want vorige week zondag bezochten we ook al Maori-voorstellingen. Dit keer waren we in Rotorua; er is hier een heel aanbod van Maori-villages om te bezoeken. Wij gingen naar Te Puia. Dat viel tegen: de cultural performance bood niets anders dan wat we vorige week in Waitangi zagen. Alleen was het dit keer erger: men vroeg toeristen om het podium (o.a.) de Haka te ‘doen’. Een heel podium met Japanners, Taiwanezen en Australiërs die gek doen: niet om aan te zien.
Ook hier een Maori-ontmoetingshuis, ook hier een oorlogskano. We hebben er niet eens foto’s van gemaakt. Wel mooi is dat hier de nationale school voor Maori houtbewerkers gevestigd is. We hebben er een aantal aan het werk gezien. Je moet x-% Maoribloed hebben om hier toegelaten te worden (de ‘x’ bleef onbekend; de gids wist het niet).

Het park had ook vulkanische activiteiten die wel indruk maakten: de Potuhu geiser en angstaanjagende: modderpoelen van meer dan 100º C; als je daar in valt kom je er niet meer levend uit!

Het middagprogramma was nog erger: een schapenshow. Met een treintje achter een tractor werden we rondgereden door een kinderboerderij van 1400 acres. Mochten we koeien aaien, schapen en alpaca’s voeren. Kregen we kiwisap, kiwiwijn en honing te proeven en tot slot een show met alle schapenrassen. Demonstratie schapenscheren, schapendrijven met honden etc. Allemaal heel erg! Maar we hadden er wel zelf voor gekozen, op basis van de reisgids. We durven de foto’s nauwelijks te laten zien.

Daarna op weg naar een overnachtingsplek. Het weer was inmiddels heel erg bijgetrokken: zon en wind. We kwamen terecht bij een tavern, waar we in de tuin mochten staan. In de tavern was een poolwedstrijd met het naastgelegen dorp aan de gang: veel herrie en vrolijkheid. Leuke gesprekken met de lokale bevolking.
We hebben er gegeten met de Australische buren die ook in de tuin stonden. Allemachtig: wat kon dat mens kletsen. Haar man, en ook wij, kwamen er echt niet tussen. Blij dat we uiteindelijk naar bed mochten. Maar we moesten eerst nog in hun campervan kijken, hoe ze het ingericht hadden. (zij hadden precies dezelfde van als wij). Nou, die indeling hebben wij ook geprobeerd, maar dat is tot op heden nog niet goed bevallen. Morgen verder!