Jan en Rietje naar Nieuw Zeeland

Tibet

14 juni 2019/0 Reacties/in Reizen, Transmongolië/door Rietje Ritzema

Vandaag hebben we het einde van onze treinreis bereikt: Lhasa in Tibet. De laatste 2.000 km ging weer per slaaptrein, we deden er een nacht en een dag over. Het was verreweg het mooiste traject van onze treinreizen: over het Tibetaans plateau; met passen van > 5000 meter. Dit is de hoogste treinreis ter wereld, nog hoger dan de beroemde Andes-spoorlijn in Peru. Omdat je in korte tijd een groot hoogteverschil moet overbruggen wordt extra zuurstof in de trein geblazen en als dat niet genoeg is, zijn er ook individuele zuurstofpunten bij elke zitplaats.

Onderweg zagen we Tibetaanse antilopen, vossen, ezels en heel veel kuddes yaks.

Helaas moeten alle foto’s vanachter de niet al te schone ramen van de trein gemaakt worden, dus erg fraai zijn ze niet. Toch een paar kiekjes om jullie een beetje een idee te geven.

In totaal hebben we nu 11.622 km per trein afgelegd (zie het kaartje met de rode lijn in de fotoserie).

Maar het ging weer niet helemaal zoals gepland. Eerst reisden we per hogesnelheidstrein naar Xining, dat is een stad waar alle doorgaande treinen naar Tibet stoppen en er dus de beste kans op een trein is. Helaas kent China een vreemd systeem van treinkaartjes: die kunnen pas kort van tevoren gekocht worden en dus ben je nooit zeker van een kaartje. Wij hoorden bij aankomst in Xining dat we geen kaartjes voor de geplande trein hadden, maar voor een trein die 12 uur later vertrok. En dus moesten we anderhalve dag wachten in Xining, waar niets te beleven viel. We wilden na aankomst even wat drankjes halen en gingen de straat op. Maar ons hotel bleek middenin de moslimwijk te liggen. Alle winkels en stalletjes open (het was zondag) maar natuurlijk nergens alcohol. Na nog wat verder gelopen te hebben treffen we in een supermarktje ineens Duvel aan (Belgisch bier). Direct de hele voorraad opgekocht (6 flesjes) om onze verveling weg te drinken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Xian

8 juni 2019/2 Reacties/in Reizen, Transmongolië/door Rietje Ritzema

De afstand van Beijing naar Xian is zo’n 1000 km. We reisden per ‘bullet’trein, oftewel de hogesnelheidstrein. Met ruim 300 km per uur en slechts 1 stop waren we in 4,5 uur op onze bestemming. Nou ja, bestemming: we waren op het station. Dit is zo groot en ingewikkeld dat we niet eens de uitgang konden vinden of onze chauffeur. Afijn, na nog een uurtje toch in het hotel aangekomen.

De reden dat we hier zijn is dat we een bezoek willen brengen aan het beroemde Terracottaleger. De volgende morgen staan we om 7:30 uur klaar in afwachting van de excursiebus. Geen bus. Na enig wachten contact opgenomen met de reisagent: die heeft ons op de lijst voor morgen staan. Toen maar snel een eigen programma voor die dag gemaakt. We hebben eerst een Chinese simkaart gekocht. Wifi is in de hotels die wij bezoeken zo slecht dat het ons te veel tijd kost. De kaart kostte bijna niks, maar de bureaucratie er omheen … 5 paspoortkopieën, drie handtekeningen, check op de biometrische gegevens in het paspoort etc. etc. Maar de lieve mevrouw deed het allemaal graag en sprak ook wat Engels. En passant nog even de hand geschud met het wassen beeld van Steve Jobs in de Apple Store.

Daarna door naar twee historische gebouwen in het centrum: de Bell Tower en de Drum Tower. Hier werd elk half uur wat traditionele Chinese muziek gespeeld. De betekenis van die beide torens (je hebt ze in meer steden) is ons al eens uitgelegd, maar dat ben ik vergeten. Lees meer

Beijing (2)

6 juni 2019/0 Reacties/in Reizen, Transmongolië/door Rietje Ritzema

Vandaag geen excursies, maar zelf op pad in Beijing. We reisden per metro naar een aantal oude laagbouwwijken (hutongs).

Maar eerst moet ik nog wat toelichten op de foto’s bij het vorige berichtje. Daar is een foto opgenomen van Jan met een onbekende vrouw. Fotomomentje, schreef ik erbij. Die fotomomentjes gaan de hele dag door: heel veel kinderen, oude vrouwtjes en mannetjes willen met ons op de foto. Vooral onze medereizigers Herman (1.95 m) en Henny (lang blond haar) zijn erg in trek, maar ook Jan en ik moeten herhaaldelijk poseren. We vinden het allemaal heel grappig.

De metro in Beijing is heel uitgebreid en heel efficiënt. Boven de grond is een verkeersinfarct, maar onder de grond ook bijna. Ik schat dat er meer mensen onder de grond reizen dan erboven. De stad heeft 17 miljoen inwoners en is immens groot. Omdat hier alles ook duidelijk in het Engels vermeld staat, kun je snel je weg vinden. Bij elke keer dat je een metrostation betreedt wordt alles wat je bij je hebt gescand en gecontroleerd. Dat moet in de spits toch een behoorlijk oponthoud geven, lijkt mij.

De hutongs waren leuk om doorheen te lopen, de vele steegjes en binnenpleintjes hebben veel meer sfeer dan de eindeloze hoogbouwflats. Bij toeval kwamen in een leuk restaurant terecht waar we een uitgebreide lunch hadden. De geplande Pekingeend als diner ging daarna niet meer door. Op de foto’s wat typische plaatjes van winkeltjes, voertuigen en een lokale bierbrouwerij (waar overigens bijna alleen expats en toeristen kwamen).

Het Plein van Hemelse Vrede konden we niet meer bezoeken. Er stonden wel mensen op, maar wij mochten er niet bij omdat het was afgesloten voor de dagelijkse ceremonie van het strijken van de vlag. Elke dag bij zonsopgang wordt de vlag gehesen en bij zonsondergang weer binnengehaald. Het zag er zwart van de mensen, geen toeristen maar gewoon locals met hun kinderen of grootouders.

Vandaag reizen we door naar Xian.

Deze slideshow vereist JavaScript.