Noord Oost Schotland

Zonsondergang John O’Groats Campsite

Net als gisteren begon de dag erg mistig. Dat is jammer omdat we langs een mooi deel van de kustroute reden en niet veel zagen. Extra opletten ook op deze drukke wegen. Maar eerder dan verwacht brak de zon alweer door. Wij bezochten een aantal prehistorische grafheuvels en steenformaties. De grafheuvels (Grey Cairns of Camster) zijn gemaakt van gestapelde stenen (zoals veel hier) en je kunt er in kruipen om een indruk te krijgen hoe groot en ingenieus het allemaal was. Want we hebben het nu over 3000 vóór Christus; vijfduizend jaar oud dus. Het complex lag in een moeras, met overal prachtig wollegras. Het bestaat uit een kleine ronde heuvel en een langwerpig gebouw. Allemaal ruim 15 km vanaf de bewoonde wereld: geen telefoonbereik, geen internet. En toen wilde de camper weer niet starten … kalm blijven, afwachten, knopjes indrukken: we weten ook niet wat we doen, maar na verloop van tijd was het weer goed. ‘Even’ draaien op zo’n smal weggetje en op naar de volgende prehistorische vondst: Hill of Many Stanes. Dit zijn meer dan 200 oude stenen, vroeger ongeveer een meter hoog, in meer dan 20 rijen. Men vermoedt dat het een oud maanobservatorium geweest is. Ook weer vijfduizend jaar oud.

Daarna door naar de eindbestemming vandaag: John O’Groats, de meest noordoostelijke punt van het Schotse vasteland. Van hieruit gaan we morgen met de boot naar Orkney. We genieten van (waarschijnlijk) de laatste zonnige dag. Maar het is hier ook aanzienlijk kouder dan de dagen hiervoor, zo’n 14 graden en flink veel wind.

Deze slideshow vereist JavaScript.