Vanmorgen toen we opstonden was alles helder: eindelijk die bergtoppen gezien. Maar al snel kwamen van alle kanten wolken opzetten. Gelukkig ging de helicoptervlucht wel door, al was het niet de vlucht die wij wilden. Wij wilden nl. een vlucht die ook over Mount Cook zou gaan, maar volgens de gidsen waaide het daarvoor te hard. Eerlijk gezegd geloofden wij dat niet: er was geen wind. En er waren wel vier andere mensen die een kortere vlucht wilden, terwijl een helikopter zes zitplaatsen heeft… Doet er niet toe, achteraf vonden we het toch een beetje een tegenvaller. Vanuit de helikopter kun je niet fotograferen (belangrijker: je kunt het allemaal niet goed zien). Er wordt 8 minuten gestopt op een gletsjer. Als we uitstappen maakt de piloot foto’s van de passagiers. Je gelooft het niet: terwijl wij wat rondkijken, drukt hij die foto’s af ín de helikopter en stopt ze in mooie mapjes. Die mogen wij kopen, da’s een extra fooitje voor de piloot! Wat een commercie. Ik heb de foto wél gekocht (à 12 euro, jawel!). Maar goed: het was mooi naar en op de gletsjers. We zagen de Franz Josef Glacier en de Fox Glacier.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Daarna op weg, verder naar het noorden. Even boodschappen doen (zie foto!) en toen langs de mooie Westcoast Road naar Punakaiki (Pancake Rocks). Uit de foto’s blijkt wel waarom deze zo genoemd worden. Het was er mooi. In het binnenland was het inmiddels weer helemaal bewolkt. We rijden dus met de Tasman Zee links en de Southern Alps rechts. Rechts is alles al snel in bewolking en nevel gehuld. Links is het regelmatig zonnig. Bovendien is het een stuk warmer dan de afgelopen dagen.

Tot slot nog een kolonie zeehondjes bezocht. We hebben er al veel gezien deze reis, maar dit keer zagen we ook een paar baby seals.