Vandaag een wat teleurstellende dag. Het begon vannacht al te regenen en het is de hele dag niet meer opgehouden. Wij hadden een tocht naar het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland geboekt: Cape Reinga, een kaap met vuurtoren, waar je diep beneden de Tasman Zee en de Pacific Ocean in elkaar ziet stromen. Helaas zagen wij helemaal niets. Het was één en al mist. Dat was voor de gids aanleiding om allerlei woordgrapjes te maken: Mystical (i.p.v. Mythical), ‘ you mist out a lot (i.p.v. missed), we were mistified, etc. etc. Ja, je probeert er wat van te maken! Hij moest wel, nadat hij ons een hele ochtend voorspeld had dat het weer elk moment om kon slaan …

Onderdeel van de tocht was ook sand boarden op de hoge zandduinen. Jan heeft meegedaan (de held), maar het was koud, nat en zanderig. De terugreis zou over Ninety Miles Beach gaan; dat was voor ons een reden om een tour te boeken i.p.v. met eigen camper te rijden. Huurauto’s mogen nl. niet op Ninety Miles Beach. Maar de weersomstandigheden en het tij waren zodanig dat we maar een klein stukje over het strand konden rijden en het grootste deel weer over de gewone weg. Maar dat de zee verraderlijk is merkten we zelf ook. Toen we even werden ‘losgelaten’ spoelde er ter plekke een grote golf over ons. Nu zitten we met een wijntje en de kachel aan op te drogen in de camper. En juist terwijl ik dit schrijf breekt de zon door!