Milford Sound
De afgelopen dagen hebben we weer een sterk staaltje van het onberekenbare weer van Nieuw Zeeland gezien. Bij vertrek uit Invercargill was het zwaar bewolkt en een harde wind. Een laatste plaatje van de oceaan gemaakt: voorlopig gaan we een tijdje het binnenland in. Een korte tussenstop in Clifden bij een hangbrug uit 1899.
- Zwaar bewolkt
- Clifden Suspension Bridge 1899
Onze bestemming was: Milford Sound. Het laatste deel van die route is een doodlopende weg van 120 km, de Milford Road, één van de mooiste wegen van Nieuw Zeeland. Maar ook berucht als een moeilijke weg: smal, bochtig en vanwege de weersomstandigheden (regen, lawines) soms afgesloten. Maar in Te Anau werd ons verzekerd dat er geen bijzonderheden waren. En dat was ook zo; het was gewoon een mooie weg, niet eens erg smal en met bermbeveiligingen. Dat hadden we wel anders meegemaakt. Onderweg een paar stops, o.a. bij de Mirror Lakes. Hier worden bij mooi helder en windstil weer de bergen prachtig in het water weerspiegeld. Maar op deze bewolkte en winderige dag was dat niet het geval. Na 100 km volgt een hele enge tunnel van ruim 1 km (Homer Tunnel): enkelbaans, onverlicht en tamelijk laag. Gelukkig waren er stoplichten in werking. ’s Avonds en ’s nachts is dat niet het geval en dan moet je maar hopen dat er geen tegenliggers komen …
- Mirror Lakes
- Geen mooie weerspiegeling, helaas
- Ook een dag later lukt het niet …
Bij aankomst in Milford Sound regent het inmiddels en ging het steeds harder regenen. Van de mooie bergen was nauwelijks iets te zien. Maar de andere dag: prachtig weer! Gelukkig, want die dag maakten wij de boottocht door de fjord. Het is werkelijk heel erg mooi. In dit gebied regent het 250 dagen per jaar (6813 mm!!); het water loopt overal van de bergen af. De regen van de dag ervoor was op een hoogte van 800 m als verse sneeuw gevallen. Toen we opstonden ‘dampten’ de bergen helemaal.
De boot vaart de hele fjord door, tot aan de monding bij de Tasman Zee. Onderweg zeehondjes en dolfijnen, het wordt bijna gewoon. Verder vaart de boot als het ware in één van de vele watervallen en wordt het gletsjerwater opgevangen in glazen, zodat de gasten het recht uit de bron kunnen proeven.
Allemaal heel mooi. Maar dat vinden blijkbaar niet alle gasten (zie foto).
En toen weer 120 km terug naar de bewoonde wereld. Daar staan we nu in Te Anau op een camping met uitzicht op het meer en de besneeuwde bergen.
In Milford Sound was geen mobiel bereik en wifi was echt niet te betalen; daarom gisteren geen verhaaltje.
Gisteren ontmoetten we Nederlanders die we al eerder tegen gekomen waren; zij deden dezelfde boottocht. Al pratende bleek dat zij veel dezelfde plaatsen bezochten als wij. Zij waren alleen wel conform hun plan langs de westkust gegaan en hadden prachtig (!) weer gehad! En dat terwijl alle berichten het over enorme regenbuien hadden. Ben benieuwd welk weer wij krijgen als we hiervan verder trekken naar de westkust …










Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!