Koningsalbatros

Vandaag een grijze, natte dag met veel wind. Dus ook aan de oostkust ontkomen we daar niet aan!
Maar gelukkig paste dat weer prima bij de uitjes die we vandaag wilden doen.

Eerst bezochten we de Moeraki Boulders, bijna symmetrische rotsen die naar verluidt al 60 miljoen jaar oud zijn. Het is een raadsel hoe ze er gekomen zijn, al hebben de Maori er natuurlijk wel een legende over. We namen de aangegeven route, maar dat bleek via de P-plaats van een souvenirwinkel te zijn. Die hadden een trap naar het strand gemaakt en vroegen daar 2 dollar voor. Later bleek dat je er ook gewoon via een andere weg kon komen. Heel Hollands: we hebben niet betaald.

Het tweede uitstapje was naar de Royal Albatross Colony op Otago Peninsula. Eén van de weinige toegankelijke plaatsen waar de koningsalbatrossen broeden. We kregen een prima uitleg en mochten daarna vanuit het observatorium de broedende albatrossen bekijken. Een albatros heeft een spanwijdte van 3 meter en weegt ongeveer 10 kg. Ze vliegen alleen als er harde wind is. Nou, die was er! Wat een enorme vogels.
Op de terugweg naar het informatiecentrum nog wat jonge zeemeeuwen gezien en een aantal broedende lepelaars. Het was inmiddels droog geworden.
Daarna weer 25 km terug over een weg die pal langs zee loopt. En pal langs zee betekent hier: na de witte streep is er nog 15 cm berm en dan niets meer…

Omdat het al laat was zijn we op de camping in Dunedin beland. Een vreselijke omgeving, zeker vergeleken met het plekje van gisteren. We zien hier wel vaker dat campings bewoond worden: ’s morgens vertrekt de helft van de gasten gewoon naar zijn of haar werk. Dit is ook zo’n camping.
Maar we kunnen hier weer wifi gebruiken, alle elektrische zaken opladen en een warme douche nemen. Dat is ook wel lekker.

Deze slideshow vereist JavaScript.