Kamperen

Vandaag reden we van Napier verder naar het zuiden. Richting Wellington, waar we zaterdag de oversteek naar het Zuidereiland maken. Over de tocht valt niet veel te vertellen: nog steeds mooi landschap, nog steeds mooi weer.

Goede gelegenheid om jullie wat meer te vertellen over ons kampeerbusje en hoe wij het kamperen ervaren.
Ons busje is een Mercedes Sprinter 311 CDI automaat, 4 jaar oud, 140.000 km op de teller. Hij rijdt prima en gebruikt niet al teveel diesel (1:9,5). Overigens is de diesel hier heel goedkoop (gemiddeld 0,65 euro). Maar je moet hier ook Road User Charge Recovery betalen voor dieselauto’s. Wij hebben dat afgekocht bij de huur van de camper, maar volgens onze Nieuw Zeelandse buurman is dat ongeveer 0,30 euro per liter. Al met al dus nog steeds goedkoop voor onze begrippen.

Het ‘busje’ is 7.20 lang en 3 meter hoog. Da’s dus behoorlijk groot (ruim 1 meter langer dan onze eigen camper). Jammergenoeg merk je daar binnen in de camper niets van …

Achterin is een zogenaamde rondzit, banken aan drie kanten. Daar tussen kunnen we een tafeltje plaatsen (zie foto’s). De kussens zijn van skai, glibberig dus. Daarvan moeten we ’s avonds een bed bouwen: het tafeltje gaat tussen de banken, samen met nog een tussenstuk. De zijkussens gaan daarop, en dan het beddengoed. Omdat dat een grote glijboel werd ’s nachts hebben we de kussen omgedraaid. De onderkant is wel van stof en dan glijden de lakens niet elke keer weg. Maar het blijft een hele bedoening. Als alles klaar is, hebben we wel een enorm bed. Alleen kun je dan nergens meer staan of zitten.

Want de bergruimte is absoluut ontoereikend: de kastjes staan vol, of zijn zo onhandig dat er bijna niets in kan. De bovenkastjes hebben rolluiken. Zodra je daar iets teveel instopt, kan het rolluik niet meer open. Het gevolg is dus dat we al onze spullen nog gewoon in de tassen hebben zitten en dat de tassen op de banken moeten. Niet erg, zolang we rijden, of zitten. Maar als de banken omgebouwd moeten worden, moet alles op de grond.
Rondom hebben we gordijntjes, zodat alles netjes afgesloten kan worden.

Qua huisraad zijn we goed voorzien: een magnetron, 3 gaspitten, een waterkoker, een broodrooster, twee kachels, een tv. Maar alles werkt alleen op 110 V, dus als we niet op een camping met stroom staan werkt dat allemaal niet. Maar dan kunnen we water koken op gas; de verlichting werkt wel en de koelkast (met vriesvak) werkt ook. De eerste nacht begrepen we het nog niet allemaal; we zagen de meter van de accu hard teruglopen en hebben toen de koelkast maar uitgezet. Want stel je voor dat de accu leegraakt en je ’s morgens niet meer kunt starten. De technische details van de camper worden maar heel summier uitgelegd, op gebruikersniveau. Inmiddels hebben we van mede-camperaars meer informatie gekregen en zagen we dat de camper ook een zonnepaneel heeft. Nu durven we dus gerust langere tijd zonder stroom te staan en kunnen we dus ‘vrij’ kamperen. Goedkoper, maar ook veel mooier. Daarnaast gaan we regelmatig naar een camping, voor de was en om te douchen. Want hoewel de camper douche en toilet aan boord heeft, zijn die voorzieningen niet echt geschikt. Ik zou niet weten hoe ik me in die ruimte moest douchen. Bovendien werkt het warmwatervoorziening niet goed.

Nieuw Zeeland is een enorm schoon land: de wegen, de steden, de natuur; je ziet er bijna geen zwerfvuil liggen. De campings zijn super: allemaal goed uitgerust, schoon, met alle faciliteiten, zoals een keuken, barbecue etc. Ook de vrije kampeerplekken zijn gewoon voorzien van een toilet. Kortom: allemaal prima, stukken beter dan in Europa. Medekampeerders komen ook snel een praatje maken.

We staan nu aan een meer in de buurt van Wellington, weer een vrije kampeerplek. Voor vannacht wordt op deze plek storm verwacht, daarom zijn we wat beschutter gaan staan en niet direct aan het meer. Want de wind giert al om ons huisje …

Deze slideshow vereist JavaScript.