Isle of May & Blackford Highland Games

Dit is dé tijd van het jaar om vogels te kijken en aan de Schotse kusten zijn er veel. We hebben een boottocht naar het Isle of May geboekt. Een uurtje rijden vanuit Edinburgh naar een vissersplaatsje aan de oostkust. Het is zwaar bewolkt, maar redelijk van temperatuur. Met een snelle boot worden in een half uur naar het eiland gebracht. Daar kun je zo’n drie en half uur wandelen en daarna pikt de boot je weer op. Op het eiland woont niemand, behalve vier vogelgidsen. En tienduizenden vogels, die nu teruggekeerd zijn om hier te nestelen: meeuwen, aalscholvers, alken, zeekoeten, stormvogels en papegaaiduikers, om er maar een paar te noemen. Het is er prachtig! Door het sombere weer, de zwarte rotsen en witte vogels zijn de plaatjes echter een beetje saai.

’s Avonds overnachten we aan zee, met uitzicht op het Isle of May. De andere dag is het onbewolkt en zonnig en zien we dolfijnen in de baai. Wij reizen weer landinwaarts, waar we een dag later echte Highland Games zullen bezoeken. Het mooie weer (en een lang weekend) zorgt ervoor dat half Schotland eropuit trekt. Het kost aardig wat tijd om een geschikte overnachtingsplaats te vinden (sorry, fully booked!). We eindigen op een oud terreintje van een 75+ echtpaar, zonder telefoonbereik en gratis wi-fi, die niet werkt. Kun je niks anders doen dan in de zon zitten met een wijntje en dat doen we dus ook.

De andere dag: weer stralend weer. De Schotten zijn er zelf het meest verbaasd over; het komt hier niet vaak voor. We vertrekken op tijd voor de Games, volgens de website beginnen de eerste activiteiten om 10:00 uur. Bij aankomst blijkt uit het programmaboekje dat de spelen om 12:30 uur beginnen en voornamelijk bestaan uit hardlopen en fietsen. Hier en daar wat bijlwerpen en touwtrekken, maar niet veel spectaculairs. Toch is het razend druk. Niet alleen de ouders van alle schoolkinderen, die hier meedoen aan de wedstrijd volksdansen, maar we horen Noren, Duitsers, Nederlanders en een bus vol Franse toeristen. Het lange wachten in de brandende zon begint ons te vervelen en na de officiële opening met doedelzakband en de eerste ronden bijlwerpen houden we het voor gezien. Via prachtige wegen rijden we noordwaarts door een nationaal park naar Braemar. Hier zullen we twee dagen blijven. Het landschap is overal prachtig: jong groen en uitbundige bloemen (waaronder de prachtige ‘bleubells’ bossen). Maar we zien boven in de bergen ook nog sneeuw. De lente is hier pas net begonnen.