Evora
Tot nu toe vonden we Portugal erg rustig: lege wegen, lege campings (1-4 medekampeerders), uitgestorven stadjes. Maar dat verandert in Évora. De camping is redelijk gevuld, het is druk op straat en in de bus naar de oude stad. En in de stad zelf gonst het van de bedrijvigheid: alle winkels open, alle terrasjes open, hordes tourgroepen met gids. Kortom: gezellig!
We waren 35 jaar geleden ook in Evora, maar behalve de fontein (foto hierboven) en het oude aquaduct kwam niets ons meer bekend voor. We deden een rondtour met een busje (voor de snelle oriëntatie) (en omdat die oude knieën al die steile straatjes best vermoeiend vinden). Daarna bezochten we de ‘Beenderkapel’ (Capela dos Ossos), de kathedraal (Sé), de Romeinse tempel (Templo Romano) en een aantal terrasjes.
De volgende dag bezoeken we in de omgeving van Évora een veld met 95 megalieten (neolithische minuten uit 4000-2000 v. Chr.).
Het weer is nog steeds niet heel mooi: elke dag zwaar bewolkt, met vleugjes zon. Maar de fleece jacks zijn al drie dagen niet uit de kast geweest en we kunnen meestal lekker buiten zitten. Dat is ook afhankelijk van de hoeveelheid vliegen en van het tijdstip. Want de dagen zijn hier kort: het wordt pas om 8:00 uur ’s morgens licht en het is ’s avonds al om 19:00 uur donker. De meeste campings bieden op bestelling verse broodjes, maar die kunnen pas om 9:00 uur gehaald worden. Vaak zijn we dus niet voor 11:00 uur vertrokken en zoeken we rond 16:00 uur alweer een nieuwe overnachtingsplek.
Op dit moment zijn we langs de Atlantische kust, tussen Lissabon en de Algarve. Een enorme camping met slechts twee kampeerders. Heerlijk rustig dus. Je kunt hier op de fiets naar het strand of naar het dorpje. Maar in het dorpje waren de strandtenten al gesloten voor het seizoen. Dus vanmiddag naar het strand: niet echt een fijne fietstocht, maar wel een heel mooi strand. En, zoals zoveel:bijna verlaten. Terug naar de camping had ik geen zin om weer dat hele stuk over de zandweg te fietsen, maar dat betekent dat ik wel moest wachten tot het (achter)hek van de camping open ging (in dit seizoen: elke twee uur).
Toen we terugkwamen bij de camper, bleek een Nederlandse camper pal naast ons te staan. Dat doen echt alleen Nederlanders: op een volledig verlaten camping (alleen wij en een Belgisch echtpaar) gaan ze zo dicht naast je staan dat je alle gesprekken wel moet volgen…
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!