Dat was Sicilië

We trokken verder langs de zuidkust van Sicilië en bezochten het barokke stadje Noto. Dat bezoeken van een stadje valt niet altijd mee: we moeten eerst een goede P-plaats vinden voor de camper. In Noto raakten we door omleidingen helemaal vast in de smalle straatjes van de binnenstad (zie foto’s). De camper past er nauwelijks in en het is steeds oppassen of we niet een laaghangend balkon of reclamebord raken. Eén keer moesten we zelfs terug omdat we een draai echt niet konden maken.

Uiteindelijk toch op een P-plaats aangekomen en door het barokke centrum gewandeld, geluncht en een drankje genoten. Het is meer dan 30° C. Dat komt omdat inmiddels de sirocco is opgestoken: een warme wind die allemaal rood Saharazand meevoert. De temperatuur is dan zo’n 10° hoger dan normaal en de luchtvochtigheid 30% hoger.

Na Noto rijden we een flink stuk verder, met de bedoeling de Etna te bezoeken. Niet erop (dat hebben we al een keer gedaan), maar er omheen te rijden. Helaas hebben we geen Etna gezien: door de hoge luchtvochtigheid is alles in een soort mist gehuld. Een volgende stop zou het stadje Taormina zijn: een hoog op een berg gelegen stadje, met oud Grieks theater en, wie weet, toch nog een blik op de Etna, als het weer verandert. Helaas hebben we ons hier ook weer helemaal vastgereden in een wirwar van straatjes. De P-plaatsen stonden dit keer wel duidelijk aangegeven, maar de enige P-plaats waar campers op mogen was gesloten. En je kon alleen maar verder de berg op rijden, niet meer terug. Met klamme handen zijn we dwars door het stadje weer naar beneden gekomen. Later hoorden we van Lilly dat we bij de kabelbaan hadden kunnen parkeren, maar dat stond nergens aangegeven …

Toen hadden we er genoeg van: doorgereden naar Messina en daar de boot naar het vaste land genomen. Een overtocht van 20 minuten die ons 56 euro kostte. Ter vergelijking: de tocht van Genua naar Palermo (20 uur, hut en twee maaltijden p.p.) kostte ons 300 euro. We vonden het dus nogal prijzig.

Daarna nog een forse afstand over de autostrada gereden naar onze volgende bestemming Apulië (de hak van de laars van Italië). Inmiddels zijn we ongeveer halverwege op een prachtige en lege camping, rechtstreeks aan zee. De camper rijdt prima!