Archief voor categorie: Reizen

Na Lewis bezochten we achtereenvolgens North en South Harris, North Uist, Benbecula, South Uist, Eriskay, Barra en Vatersay. Gelukkig zijn een aantal van die eilanden met dammen verbonden, zodat we maar drie overtochten met een veerboot moesten maken. Het landschap is mooi, maar wel veel van hetzelfde: rotsen, heuvels, meren, stranden, schapen. Wij vonden South Harris en Barra het mooist.

Het weer is erg wisselend: veel regen en wind, maar soms ook onverwacht weer een mooie dag. Temperaturen tussen de 10 en 14 graden, dus best wel koud. Veel valt er verder niet te vertellen. Er is hier niets te doen (behalve wandelen); een winkel is een zeldzaamheid; restaurants bijna geheel afwezig en zelfs de eerste pub die we na drie en halve week bezochten was niet gezellig.

Toch nog wat bijzonderheden: Barra heeft een luchthaven op het strand. Beperkt bereikbaar, want als het vloed is, loopt alles onder en kan er niet geland worden. Leuk om een tijdje te kijken naar zo’n mini-luchthaven. Kampeerplaatsen zijn er op de eilanden nauwelijks. In theorie mag je in de vrije natuur staan; in de praktijk valt dat nogal tegen. Op veel plekken staat een bordje ‘no overnight parking’. Logisch wel, want de hoeveelheid camperbusjes is enorm. Die wil je niet overal in het landschap zien. Maar het betekent wel dat je al heel vroeg op zoek moet naar een plekje. In South Harris mochten we bij een restaurant staan. Op de andere eilanden hebben we vooraf gereserveerd, want dat blijkt iedereen te doen. We reden vaak een leeg kampeerterrein op, om te ontdekken dat bij alle plekken bordjes ‘gereserveerd’ hingen. Reserveren is dus wel zo efficiënt, maar minder avontuurlijk.

We laten nu de eilanden bijna achter ons: op dit moment staan we te wachten op de veerboot naar Skye. De op één na laatste boottocht deze reis. En dan komen we weer in de Highlands aan de westkant van Schotland.

Kortom: het is allemaal een beetje hetzelfde, allemaal een beetje saai en niet echt lekker weer. Toch vermaken we ons prima en we genieten van alle rust en stilte.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De laatste dagen op Shetland waren bewolkt, maar toch mooi. We bezochten eerst Noord Mainland, waar je je echt alleen op de wereld kunt wanen. Vervolgens werd het nog rustiger, toen we de ferry naar de Noordelijke Eilanden (Yell en Unst) namen. Daar wonen ongeveer 1.000 mensen. Dat heeft ook een groot nadeel: het is onmogelijk om ergens gezellig iets te eten of drinken. Er is gewoon niets. In die twee dagen hebben we twee maal een ‘general store’ gevonden: een schuur waar ze van alles verkopen. Vaak wordt zo’n winkel trouwens door de bevolking zelf geëxploiteerd, commerciële ketens kunnen hier geen geld verdienen. Opvallend genoeg waren de beide kampeerplaatsen die we bezochten vol. Op beide eilanden is één kampeerplaatsje met 5 plekken. Je kunt dus ook nergens anders heen. Wij zijn maar ergens in een haventje gaan staan.

Op het eiland Unst maakten we een wandeling in een National Reserve, met veel broedende vogels. Een flinke klim naar de rotskust, waar we eigenlijk niet veel konden zien. Maar wel goed voor de kuitspieren!

Dit keer niet veel foto’s: want hoe mooi het ook is, het is wel allemaal hetzelfde. Meren, schapen, rotsen, baaien. Wat ons hier het meest bevalt is de absolute stilte: je hoort alleen die baaien, schapen en vogels. Na 19.00 uur ’s avonds is er geen verkeer meer. En er is ook geen ‘lichtvervuiling’; eigenlijk wordt het in deze tijd van het jaar zelfs niet meer helemaal donker.

Op dit moment zitten we op de boot die ons weer op Orkney afzet. Zaterdag vertrekken we dan weer naar het Schotse vasteland en vervolgen we de route langs de noordkust. Van daaruit melden we ons weer.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Vandaag (voorlopig) onze laatste dag op Orkney en de eerste dag van onze vakantie dat er helemaal geen zon was. Ook nadat de mist was opgetrokken bleef het overal grijs.

Behalve aan prehistorische vondsten is Orkney ook rijk aan vogels: watervogels, weidevogels, moerasvogels. Omdat het overal erg open is (er zijn geen bomen) kun je ze over het algemeen goed waarnemen. Nu zijn wij geen specialisten, maar we vinden het altijd wel leuk om vogels te kijken en te beluisteren. Dus bezochten we op Orkney ook verschillende vogelgebieden: vogelkijkhutten (met allerlei boeken en verrekijkers erin; zou in NL allang gestolen of vernietigd zijn …), waadgebieden en een speciale ‘listening wall’: met behulp van technieken uit de Tweede Wereldoorlog is een muur in het landschap gezet die de vogelgeluiden heel mooi opvangt.

Tot slot reden we nog een route langs de kust die afgesloten werd met een bezoekje aan het proeflokaal van de Orkney Brewery. Overigens: de horeca op Orkney is slecht. We hebben geen (echt) restaurant kunnen vinden en slechts één terrasje. Er zijn wel wat take-aways, en bij de bezienswaardigheden wordt vaak koffie, thee en gebak verkocht. Maar die heerlijke vismaaltijd die wij onszelf beloofd hadden is er niet gekomen. Wel zijn er prima winkels, dus zelf lekker koken was geen probleem.

Nu staan we in de terminal te wachten op de boot die ons naar de Shetland eilanden brengt. Dit is een wat vervelend onderdeel van de reis: die boten vertrekken 3 x per week en altijd om 23.45 uur. We slapen aan boord en zijn dan morgenochtend vroeg op de Shetland eilanden. Daar blijven we vijf dagen en de boot die ons terugbrengt, komt dan weer ’s avonds om 23.00 uur hier aan. Door ervaring wijs geworden hebben we vandaag maar vast de camping geboekt voor die nacht!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Net als gisteren begon de dag erg mistig. Dat is jammer omdat we langs een mooi deel van de kustroute reden en niet veel zagen. Extra opletten ook op deze drukke wegen. Maar eerder dan verwacht brak de zon alweer door. Wij bezochten een aantal prehistorische grafheuvels en steenformaties. De grafheuvels (Grey Cairns of Camster) zijn gemaakt van gestapelde stenen (zoals veel hier) en je kunt er in kruipen om een indruk te krijgen hoe groot en ingenieus het allemaal was. Want we hebben het nu over 3000 vóór Christus; vijfduizend jaar oud dus. Het complex lag in een moeras, met overal prachtig wollegras. Het bestaat uit een kleine ronde heuvel en een langwerpig gebouw. Allemaal ruim 15 km vanaf de bewoonde wereld: geen telefoonbereik, geen internet. En toen wilde de camper weer niet starten … kalm blijven, afwachten, knopjes indrukken: we weten ook niet wat we doen, maar na verloop van tijd was het weer goed. ‘Even’ draaien op zo’n smal weggetje en op naar de volgende prehistorische vondst: Hill of Many Stanes. Dit zijn meer dan 200 oude stenen, vroeger ongeveer een meter hoog, in meer dan 20 rijen. Men vermoedt dat het een oud maanobservatorium geweest is. Ook weer vijfduizend jaar oud.

Daarna door naar de eindbestemming vandaag: John O’Groats, de meest noordoostelijke punt van het Schotse vasteland. Van hieruit gaan we morgen met de boot naar Orkney. We genieten van (waarschijnlijk) de laatste zonnige dag. Maar het is hier ook aanzienlijk kouder dan de dagen hiervoor, zo’n 14 graden en flink veel wind.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Schotland is …: schapen, stapelmuurtjes én kastelen. Daarvan hebben we er de afgelopen dagen twee bezocht, en niet de minste!

De schapen en stapelmuurtjes zijn alom, het is echter lastig om ze te fotograferen omdat stoppen langs deze wegen best lastig is. Hoewel we pas in Centraal Schotland zijn, zijn de wegen smal en bochtig, maar ook best wel druk. Vanuit de kampeerplaats in Breamar bezoeken we te voet Breamar Castle: tsja. Een mooie poging van de lokale bevolking om een historisch gebouw te behouden, zullen we maar zeggen. De volgende dag ‘different cook’: Balmoral Castle, het vakantieverblijf van de Queen of England. Maar ook dat is best wel simpel. En hoewel we voor de hoofdprijs betalen, mag je alleen de tuinen zien en één vertrek in het kasteel. Wel een prachtige omgeving, aan de rivier Dee. Lees meer