Archief voor categorie: Reizen

Waarom men nu een Jan van Gent in het Engels een Gannet noemt, is toch wel een studie waard, maar dat is leuk voor thuis. De weersvoorspelling was goed dus op dinsdagmiddag geboekt voor woensdag om met de tractor (en niet met de andere optie, per minivan) de Jan van Genten kolonie in Te Awanga te bezichtigen.

Maar bij het opstaan werden we eerst getrakteerd op een twintigtal dolfijnen in de baai, recht voor onze camper, dus daarvoor hoefden we niet eens naar Harderwijk.

Op naar de excursie. Gids Murray plaatste ons allemaal op de aanhangwagens: de durfals mochten op de laatste plaatsnemen. Murray stuurde zijn trekker uit 1949 op het strand uiterst listig tussen de rotsblokken door die bij iedere (kleine) aardbeving naar beneden kwamen. De rotswanden waren nogal stijl aan deze oostkant van het Noordereiland. In de rotswanden zijn de breuklijnen goed te zien. Bij de aardbeving van 1931 is het stadje Napier bijna geheel verwoest en een meter omhoog gekomen. En nu is het herbouwd als art deco centrum van de wereld!

Onderweg zagen we bijzondere geologische verschijnselen. Zoals een geheel begroeide inham in de rotswanden.  Volgens amateur-geoloog Murray had de wind het water uit hoogstens twintig tuinslangen in de rondte belazen waardoor de holte in de rotsformatie was geformeerd.

Op naar de Jan van Genten waarvoor we waren gekomen. Er zijn verschillende kolonies op een Saddle, een Plateau en op een Black Reef. Voor de eerste twee moest wel een wandeling worden gemaakt waarbij een hoogte van 100 meter moest worden overwonnen. maar daar aangekomen konden duizenden vogels worden bekeken die gewoon bleven zitten. Het kostte wat moeite een Van Gent naar voren te laten komen voor de foto maar na het inzetten van het Wilhelmus kwam er een aangelopen. Anders heb je er tien in de vierkante meter op de foto. Het mannetje haalt de bouwmaterialen en het vrouwtje maakt het nest. De echtelieden zitten om de beurt op het ei om Jantje uit te broeden. De eerste vlucht moet wel een retourvlucht zijn want ze halen Jantje niet meer omhoog.

’s Middags een bezoeken aan Napier, waar we geluncht hebben en nog wat boodschappen hebben gedaan. Daarna terug naar hetzelfde plekje als gisteren om te overnachten. Daar kregen we nog goede reistips van de Nieuw Zeelandse buurman voor de reis op het Zuidereiland.

Deze slideshow vereist JavaScript.

We zijn in vulkaangebied. Vandaag stond een bezoek aan het Waiatopu vulkaanpark op het programma.

Maar eerst de Australische buurvrouw afschudden! ’s Morgens vroeg stond ze al naast onze camper, met weer dezelfde verhalen over man en kinderen; waar ze vandaan kwamen en waar ze naar toe gingen, etc. Dit klinkt allemaal onaardig, maar stiekem hebben we er toch wel bewondering voor dat ze zo’n reis nog maken op 73 en resp, 77-jarige leeftijd!
We vertrokken vroeg richting vulkaanpark, maar ook daar kwamen we hen nog drie keer tegen!

Het vulkaanpark was mooi. Ook Lady Knox, de geiser die speciaal voor toeristen één keer per dag tot uitbarsting gebracht wordt, door zeeppoeder in de krater te strooien. (Voor de chemische details moeten jullie zelf even op internet zoeken).

Daarna verder naar het midden van het Noordereiland. Langs de weg is het prachtig; de gele brem (of is het mimosa?) bloeit voluit. We bezochten nog de Aratiatia rapids, waar water vanuit een stuwmeer door een nauwe kloof via verschillende watervalletjes naar binnenstroomt (als de sluisdeuren opgezet worden). En daarna vroeg naar een overnachtingsplaats gegaan, aan Lake Taupo. Op weg ernaar toe de eerste beelden van ‘Mount Doom’ (zie foto). Ja, we naderen ‘Middle Earth’ (Lord of the Rings). Laatste plaatje: ons uitzicht vanuit de camper (Lake Taupo).

 

Vanmorgen vroeg uit bed en vroeg naar het strand. Dat zit zo: op Hot Water Beach kun je twee uur vóór en twee uur ná eb/laag water je eigen hot tub graven. Want als het zeewater zich terugtrekt, borrelen er hete bronnen op in het zand. Als je een kuil graaft, loopt deze vol warm water. Vanmorgen zou het om 9.00 uur eb zijn. Maar omdat veel mensen zo’n kuil willen graven en er maar beperkt de tijd is, wilden we vroeg beginnen. Om 7.15 uur begon Jan te graven. Eerst nog even goed kijken op welke plek dit het beste was; de warme bronnen zijn nl. zo warm dat er eigenlijk ook wat koud water bij moet.  Lees meer

Gisteren, bij het Belgisch biercafé, was het nog zonnig. We hebben daarna ook nog lang buiten gezeten bij de camper, want het uitzicht op de Hauraki Gulf is mooi. Met de vele zeilboten, kano’s, surfers en af en toe een heus zeeschip waar de loods aan boord klimt.
Maar vandaag was het grijs, harde wind en regen. De regen stopte; het sombere weer bleef.

Vandaag stond een bezoek aan het centrum van Auckland op het programma. Met de bus en de ferry waren we er in een klein uur. We deden een stadswandeling, maar de stad sprak ons niet aan. Kort samengevat: bankgebouwen (zeker 50 gezien), parkeergarages (minimaal 20 gezien) en eettentjes (zeker 100 gezien). En winkels.
Wij bezochten de Auckland Art Gallery (mooi gebouw, aardige kunst) en de winkels met All Blacks kleding. Want de buurman thuis wil graag een All Blacks shirt. Maar dat viel niet mee; het gevraagde shirt was niet voorradig. De aardige verkoopster liet ons allerlei foto’s maken zodat we met thuisfront konden overleggen … Dat hebben we maar niet gedaan (12 uur tijdsverschil!). Gewoon per internet het gewenste shirt besteld en dat laten we afleveren bij Hans en Ineke die op het Zuidereiland wonen en waar we over 4 weken op bezoek gaan.

 

Vandaag een wat teleurstellende dag. Het begon vannacht al te regenen en het is de hele dag niet meer opgehouden. Wij hadden een tocht naar het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland geboekt: Cape Reinga, een kaap met vuurtoren, waar je diep beneden de Tasman Zee en de Pacific Ocean in elkaar ziet stromen. Helaas zagen wij helemaal niets. Het was één en al mist. Dat was voor de gids aanleiding om allerlei woordgrapjes te maken: Mystical (i.p.v. Mythical), ‘ you mist out a lot (i.p.v. missed), we were mistified, etc. etc. Ja, je probeert er wat van te maken! Hij moest wel, nadat hij ons een hele ochtend voorspeld had dat het weer elk moment om kon slaan …

Onderdeel van de tocht was ook sand boarden op de hoge zandduinen. Jan heeft meegedaan (de held), maar het was koud, nat en zanderig. De terugreis zou over Ninety Miles Beach gaan; dat was voor ons een reden om een tour te boeken i.p.v. met eigen camper te rijden. Huurauto’s mogen nl. niet op Ninety Miles Beach. Maar de weersomstandigheden en het tij waren zodanig dat we maar een klein stukje over het strand konden rijden en het grootste deel weer over de gewone weg. Maar dat de zee verraderlijk is merkten we zelf ook. Toen we even werden ‘losgelaten’ spoelde er ter plekke een grote golf over ons. Nu zitten we met een wijntje en de kachel aan op te drogen in de camper. En juist terwijl ik dit schrijf breekt de zon door!