Archief voor categorie: Nieuw Zeeland

Vandaag geen excursies op het programma. We hadden nog plannen om een korte wandeling te maken in Tongariro National Park. Maar hoewel het weer prachtig was, werd slechter weer voorspeld. Bovendien wilden we één van de mooiste wegen van Nieuw Zeeland rijden, de weg van Taihape naar Napier (Gentle Annie Road),  en dat kost tijd!

We zagen veel verschillende landschappen. De vulkanen van Tongariro Park (Te Huehue en Mount Ngauruhoe (‘Mount Doom’). Vervolgens een stuk door de ‘woestijn’ (wij zouden het eerder steppe noemen). En na de afslag naar Gentle Annie Road: eindeloze glooiende landschappen met schapen, runderen, paarden. Niemand op de weg, meer dan 150 km lang.

Toen we Gentle Annie (een diepe kloof waar de weg doorgaat) gepasseerd waren, besloten we te stoppen voor lunch. Dat is hier nog niet zo eenvoudig, want er zijn weinig stopplaatsen langs de weg en op de weg stoppen is geen optie. En horeca is er in dit verlaten gebied al helemaal niet. Maar we vonden een mooi plekje, boven op een heuvel. Lees meer

Zondag: Maori-dag! Zo lijkt het wel, want vorige week zondag bezochten we ook al Maori-voorstellingen. Dit keer waren we in Rotorua; er is hier een heel aanbod van Maori-villages om te bezoeken. Wij gingen naar Te Puia. Dat viel tegen: de cultural performance bood niets anders dan wat we vorige week in Waitangi zagen. Alleen was het dit keer erger: men vroeg toeristen om het podium (o.a.) de Haka te ‘doen’. Een heel podium met Japanners, Taiwanezen en Australiërs die gek doen: niet om aan te zien.
Ook hier een Maori-ontmoetingshuis, ook hier een oorlogskano. We hebben er niet eens foto’s van gemaakt. Wel mooi is dat hier de nationale school voor Maori houtbewerkers gevestigd is. We hebben er een aantal aan het werk gezien. Je moet x-% Maoribloed hebben om hier toegelaten te worden (de ‘x’ bleef onbekend; de gids wist het niet). Lees meer

Vandaag weer zwaar bewolkt en behoorlijke buien. Weer geen dag voor mooie foto’s dus.

Auckland uitrijden was ook geen grapje: wat een drukte! En we hebben de bewegwijzering ook nog niet helemaal door. Soms moet je inderdaad voorsorteren, soms blijken alle banen toch gewoon dezelfde kant op te gaan, ook al zijn de borden boven de banen verschillend. De afslagen zijn allemaal netjes genummerd, maar ik heb drie verschillende soorten wegenkaarten en geen van die kaarten vermeldt afslagnummers.  Maar dan is het ook ineens snel voorbij: de motorway van 2×5 banen verandert in een gewone tweebaansweg.

In een winkeltje bij een tankstation langs de Auckland motorway hebben we ook nog een nieuw fleece jack voor Jan kunnen kopen. Hij had het zijne gisteren in het toiletgebouw van de camping laten hangen. Dat ontdekten we 10 minuten later, maar toen was het al weg. En het is nooit meer als gevonden voorwerp bij de receptie afgegeven ook.
Maar het is hier nog best fris, dus een fleece jack is dan wel fijn. In de stad of in de wijk waar onze camping was zagen we ze niet (het wordt hier zomer, hè). En nu, terwijl we koffie gingen drinken, zagen we er ineens één hangen in het uitverkooprek! Voor 22,50 euro; mazzeltje dus!

We reden vanuit Noord Auckland naar het zuiden, iets naar het oosten en toen weer omhoog: het schiereiland Coromandel op. De weg volgt eerst de kust langs het oosten van het schiereiland en we rijden langs het westen weer terug. Het is een mooie maar bloedstollende rit. De wegen zijn echt heel smal, bermen bestaan niet en dus zie ik (als bijrijder) regelmatig het ravijn naderen. De weg slingert enorm, gaat steil omhoog en steil omlaag; we rijden door bergen/heuvels van 500+ meter. Maar de uitzichten zijn, zelfs bij dit sombere weer, prachtig.

Gek genoeg mag je hier overal 100 km per uur rijden: op die 5-baans autoweg, maar ook op die tweebaansweg met al die bochten. Levensgevaarlijk, want sommige mensen doen dat ook. Wij gaan maar regelmatig in de ‘slow vehicle bay‘, zodat de auto’s die haast hebben er weer even voorbij kunnen.

Voor de lunch gestopt bij een mosselman: we zagen de mosselschepen al in de baai liggen. Heerlijk vers.

En nu zijn we in Hot Water Beach. Wat dat betekent, vertel ik morgen!

Deze slideshow vereist JavaScript.

De afgelopen twee dagen zijn we vanuit de Far North teruggereden naar Auckland, waar we een kleine week geleden begonnen. Het weer is wisselend: veelal (zwaar) bewolkt, regen, veel wind, maar aangename temperaturen en af en toe ook zon.

Het is hier lente: de meeste bomen hebben al frisgroene bladeren en staan in knop, of soms al in bloei. Ook de bloemen beginnen overal te bloeien. Op de foto’s hieronder een aantal ‘bermbloemen en -struiken’.

Lees meer

We bleven in de Bay of Islands. Dit is een historisch belangrijk gebied, want hier werd in 1835 hét verdrag tussen de Maori en Engelsen getekend. Tevens het gebied waar zowel Abel Tasman als James Cook voor het eerst aan land gingen, en het gebied van de eerste hoofdstad van Nieuw Zeeland (Russell). We zullen jullie verder niet lastig vallen met de geschiedenis, maar wij bezochten vandaag de historische gronden. Een film, een rondleiding en een culturele voorstelling. Het meest indrukwekkend is de 36 meter lange oorlogskano van de Maori, het Maori ontmoetingshuis en (natuurlijk) de gekke bekken die de performers van de culturele voorstelling trokken (zie foto’s).

Op de foto hierboven zie je een kleinere kano, die ’s morgens langs onze camping voer.

De rest van de dag reisden we verder naar het noorden, waar we op een backpackers camping in Surfer’s Paradise verblijven. Het was helaas te laat om de golven te gaan bekijken, maar dat doen we morgen wel.