Archief voor categorie: Nieuw Zeeland

Vandaag een grijze, natte dag met veel wind. Dus ook aan de oostkust ontkomen we daar niet aan!
Maar gelukkig paste dat weer prima bij de uitjes die we vandaag wilden doen.

Eerst bezochten we de Moeraki Boulders, bijna symmetrische rotsen die naar verluidt al 60 miljoen jaar oud zijn. Het is een raadsel hoe ze er gekomen zijn, al hebben de Maori er natuurlijk wel een legende over. We namen de aangegeven route, maar dat bleek via de P-plaats van een souvenirwinkel te zijn. Die hadden een trap naar het strand gemaakt en vroegen daar 2 dollar voor. Later bleek dat je er ook gewoon via een andere weg kon komen. Heel Hollands: we hebben niet betaald.

Het tweede uitstapje was naar de Royal Albatross Colony op Otago Peninsula. Eén van de weinige toegankelijke plaatsen waar de koningsalbatrossen broeden. We kregen een prima uitleg en mochten daarna vanuit het observatorium de broedende albatrossen bekijken. Een albatros heeft een spanwijdte van 3 meter en weegt ongeveer 10 kg. Ze vliegen alleen als er harde wind is. Nou, die was er! Wat een enorme vogels.
Op de terugweg naar het informatiecentrum nog wat jonge zeemeeuwen gezien en een aantal broedende lepelaars. Het was inmiddels droog geworden.
Daarna weer 25 km terug over een weg die pal langs zee loopt. En pal langs zee betekent hier: na de witte streep is er nog 15 cm berm en dan niets meer…

Omdat het al laat was zijn we op de camping in Dunedin beland. Een vreselijke omgeving, zeker vergeleken met het plekje van gisteren. We zien hier wel vaker dat campings bewoond worden: ’s morgens vertrekt de helft van de gasten gewoon naar zijn of haar werk. Dit is ook zo’n camping.
Maar we kunnen hier weer wifi gebruiken, alle elektrische zaken opladen en een warme douche nemen. Dat is ook wel lekker.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vanmorgen eerst het wijngaardbezoek. Wij hebben in ons leven al heel wat wijngaarden, wijngebieden, wijn-chateaux etc. bezocht. Dus eigenlijk zat een bezoek aan een Nieuw Zeelandse winery niet echt in het programma. Maar ja, nu we vanwege het slechte weer toch een andere route doen, namen we deze toch maar mee. En eerlijk gezegd: we zijn onder de indruk. Wij bezochten Yealands Estate, omdat dit de maker is van een wijn die we in Nederland veel drinken (Clearwater Cove, sauvignon blanc). De wijngaard is enorm uitgestrekt (we deden een rondrit van 7 km door een deel van de wijngaard …), supermodern en geheel klimaatneutraal. Schapen en varkens houden het gras tussen de wijnstokken kort. Van het snoeiafval maken ze balen waarmee ovens gestookt worden die, samen met zonnepanelen en windmolens, de energie leveren die nodig is voor de productie.
‘Onze’ wijn verkochten ze er niet, die wordt speciaal voor de Nederlandse en Deense markt gemaakt. Albert Heijn blijkt de eerste grote klant van deze wijnboer geweest te zijn en tot vorig jaar ook de grootste.
Uiteraard werd een proeverij aangeboden, maar dat was ons ’s morgens om 10.00 uur toch net iets te gek. Wel een paar flesjes gekocht.

Daarna verder naar het zuiden. Er valt niet veel over te vertellen. Een groot deel van de weg ging langs de kust. De foto hierboven is van onze lunchplek. Iets later ontmoeten we een hele kolonie zeehonden. Langs de kust wordt ‘crayfish’ (zoetwaterkreeft) verkocht; niet goedkoop, maar het leek ons wel een fijne combinatie met de zojuist gekochte wijnen.

De rest van de weg ging door heuvellandschap, tamelijk droog en dor. Overal wordt beregend om nog iets te kunnen verbouwen of gras voor de schapen en runderen te behouden. Veel wegwerkzaamheden, o.a. om aardbevingschade te herstellen.

Inmiddels zitten we op een camping aan zee, maar het is fris en bewolkt en er valt zelfs wat regen. Zojuist hebben we, op basis van verschillende weerberichten, besloten ons hele reisplan aan te passen. De regen aan de westkust houdt nog zeker tot vrijdag aan. Wij vervolgen dus onze weg zuidwaarts en proberen (een deel van) het oorspronkelijke plan in omgekeerde volgorde te doen.

Zo, nu eerst de kreeft en witte wijn.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vandaag liepen we een deel van het beroemde Abel Tasman Coastal Track. Het was er goed weer voor: half bewolkt, niet te warm. We liepen van Torrent Bay naar Bark Bay. Dat is hier allemaal heel makkelijk: je boekt de watertaxi, die zet je ergens op een strand af en komt je later weer ophalen op de locatie die je afspreekt. Er zijn natuurlijk wel vaste stops; de taxi kan niet overal komen.

Het wandelpad was mooi, klimmen, daarna redelijk vlak, dat wil zeggen: steeds een beetje klimmen en dalen. Halverwege een hangbrug om een rivier over te steken. Steeds mooie doorkijkjes naar stranden en baaien. De vegetatie bestond uit veel fern trees en palmen, tropisch regenwoud. Het was redelijk druk op het pad, vonden wij. Gelukkig is het nog geen hoogseizoen, want dan is het hier vast niet leuk meer!

Bij aankomst in Bark Bay lag de watertaxi alweer te wachten. Die taxi’s kunnen flink vaart maken, maar in de baaien houden ze zich wel koest. Op de terugweg als verrassing een school van 20 dolfijnen. Dan stopt de taxi gewoon om iedereen de gelegenheid te geven de dolfijnen goed te zien. Leuk toch?

Deze slideshow vereist JavaScript.

Een groter contrast met de voorgaande dagen is bijna niet mogelijk: het is hier noodweer! Gisteren werd al harde wind voorspeld, maar die is vandaag toegenomen tot gale force: flinke storm dus (windkracht 9). Vanmorgen aan het meer schudde ons busje al flink. Maar het was droog en even leek het zelfs of de zon ging schijnen. Maar toen we op weg gingen richting Wellington verschenen overal langs de weg waarschuwingen voor de harde wind. Dat was niet overdreven! We moesten een bergrug over (750+ meter), en de wind gierde echt om de bergen heen. Op een gegeven moment leek het wel alsof de auto’s niet meer vooruit konden. Angstaanjagend, ook omdat er allerlei gesteente van de bergen viel. Gelukkig reed er een grote vrachtwagen, waar al het andere verkeer achter moest blijven (tweebaansweg), dus iedereen reed heel langzaam.

In Wellington had ik een kampeerplaats in de haven gereserveerd, omdat we morgen vroeg met de boot oversteken naar het Zuidereiland. Ook hier een grote tegenstelling met de afgelopen nachten: we staan op een volle parkeerplaats in de haven, langs een drukke autoweg. Maar wel hartje centrum, en we zijn dus snel de stad in gegaan. We bezochten het beroemde Te Papa museum en deden er een rondleiding met een gids. Zo kregen we snel een overzicht van wat er allemaal te zien was (en dat was veel). Na de rondleiding hebben we op eigen houtje nog een aantal afdelingen wat uitgebreider bekeken. Het museum heeft veel culturele schatten van de Maori, van de buitengewone natuur en van de geschiedenis van Nieuw Zeeland. Alles interactief, met filmpjes, simulaties etc. We beleefden er een aardbeving, zagen vulkaanuitbarstingen en maakten kennis met de vele dieren.
Als tijdelijke expositie was er een tentoonstelling over de bijdragen van Nieuw Zeeland en Australië in de Eerste Wereldoorlog. Een stukje geschiedenis waar wij weinig weet van hebben.

Daarna de kroeg in! Het is vrijdagmiddag en overal gezellig druk. Allerlei feestjes met verklede mensen (soort vrijgezellenparties, lijkt het). Het stormt en regent nog steeds, maar dat weerhoudt sommigen er niet van om van een toren in de haven te springen. Wat zou daar nu de lol van zijn???

Wij kozen voor een craft brewery die we ook in Auckland al bezocht hadden. Dit keer het hele assortiment bieren maar eens geprobeerd!

Naast ons op de parkeerplaats staat een Nieuw Zeelander van Nederlandse oorsprong. Hij vroeg zich af of met dit weer de ferry’s wel uit zouden varen … We zien het morgen wel, eerst de nacht maar door zien te komen, want het busje schudt zo hard dat we hier al bijna zeeziek worden.