Archief voor categorie: Reizen

We zijn alweer een paar dagen thuis. Alles uitgepakt, gewassen, opgeruimd. Uitgeslapen, boodschappen gedaan.

De terugreis was prima: 10 uur vliegen. Het vliegtuig was lang niet vol dus we hadden voldoende ruimte. Onze auto stond op Schiphol en er waren geen files.

Reizen is mooi, maar thuiskomen is ook heel fijn. En thuiskomen in een schoon en opgeruimd huis, waar bloemen staan, waar de post gesorteerd is, waar het gras gemaaid is en de heggen geknipt: dat is pas echt fijn! Iedereen heel erg bedankt daarvoor.

En wat nu? Gisteren is Jan alweer naar de stalling geweest waar onze camper staat. Gewoon, om te kijken of hij nog wilde starten. En dat deed-ie. Daarom nu snel een afspraak voor de APK keuring maken. En de agenda’s erbij pakken. Want we hebben nog plannen voor dit najaar…

 

Lhasa ligt op ongeveer 3.500 meter hoogte. En dus moet je langzaam acclimatiseren, om te wennen aan de hoogte. Aangeraden wordt om het minimaal een dag erg rustig aan te doen en niet te veel te ondernemen. Dat zat er bij ons niet in: we kwamen ’s avonds om 21:00 uur aan en de volgende morgen om 9:00 uur moesten we al 120 meter met trappen omhoog voor een bezoek aan het beroemde Potala Palace. In de volle zon, natuurlijk. Ook de rest van de dag bleef het klimmen en dalen. Behalve het Potala Palace bezochten we de Jokhang Temple en liepen we daar Barkhor Street. Zegt jullie allemaal niks natuurlijk, maar neem van ons aan dat dit allemaal mooie Tibetaanse Boeddhistische hoogtepunten zijn. Het duizelt ons inmiddels wel een beetje van alle Boeddha’s: er is verschil tussen de Mongoolse, Chinese, Tibetaanse en Indiase Boeddha’s, maar ook weer veel overeenkomsten. Daarom heb je bij het bezoeken van die religieuze gebouwen wel eens het gevoel dat je dit allemaal al eerder gezien/gehoord hebt, maar dan net anders.

Belangrijk is in elk geval dat Tibet het land van de Dalai Lama is, maar dat de huidige Dalai Lama (de 14^e) er niet meer mag wonen. Hem zie je dus niet, maar in de religieuze gebouwen zijn zijn voorgangers rijkelijk vertegenwoordigd.

 

De tweede dag bezochten we het Drepung klooster en het Sera klooster. Weer eindeloos klimmen, weer veel Boeddha’s en Dalai Lamas. Dat klinkt alsof het allemaal saai is, maar dat was het niet. Ik kan het alleen moeilijk kort omschrijven. In het Sera klooster zagen we de monniken in debat. Dit is een onderdeel van hun opleiding, om met elkaar tot de juiste overtuiging te komen. (Maar ze doen het wel dagelijks, met name voor toeristen).

Verder konden we niet veel in Lhasa, je mag er niets en je wordt constant in de gaten gehouden. Alleen in het kleine centrum mag je vrij rondlopen; daar word je dan weer door honderden camera’s in de gaten gehouden. Ook kun je niet over alles praten, met je mede-toeristen of met je gids. Iedereen is erg op zijn/haar hoede. Om buiten Lhasa te reizen heb je naast een verplichte gids telkens andere permits nodig. Wij hadden alleen een permit voor Lhasa.

 

De afstand van Beijing naar Xian is zo’n 1000 km. We reisden per ‘bullet’trein, oftewel de hogesnelheidstrein. Met ruim 300 km per uur en slechts 1 stop waren we in 4,5 uur op onze bestemming. Nou ja, bestemming: we waren op het station. Dit is zo groot en ingewikkeld dat we niet eens de uitgang konden vinden of onze chauffeur. Afijn, na nog een uurtje toch in het hotel aangekomen.

De reden dat we hier zijn is dat we een bezoek willen brengen aan het beroemde Terracottaleger. De volgende morgen staan we om 7:30 uur klaar in afwachting van de excursiebus. Geen bus. Na enig wachten contact opgenomen met de reisagent: die heeft ons op de lijst voor morgen staan. Toen maar snel een eigen programma voor die dag gemaakt. We hebben eerst een Chinese simkaart gekocht. Wifi is in de hotels die wij bezoeken zo slecht dat het ons te veel tijd kost. De kaart kostte bijna niks, maar de bureaucratie er omheen … 5 paspoortkopieën, drie handtekeningen, check op de biometrische gegevens in het paspoort etc. etc. Maar de lieve mevrouw deed het allemaal graag en sprak ook wat Engels. En passant nog even de hand geschud met het wassen beeld van Steve Jobs in de Apple Store.

Daarna door naar twee historische gebouwen in het centrum: de Bell Tower en de Drum Tower. Hier werd elk half uur wat traditionele Chinese muziek gespeeld. De betekenis van die beide torens (je hebt ze in meer steden) is ons al eens uitgelegd, maar dat ben ik vergeten. Lees meer

Vandaag is het somber en grijs, maar drukkend warm. De foto’s zijn dus wat somber.

Dit keer een excursie in een klein internationaal groepje, met Engelssprekende gids. Je wordt voor dag en dauw opgehaald met een busje en langs de verschillende bezienswaardigheden geloodst. En daar tussendoor worden ‘commerciële’ stops gemaakt. Wij bezochten: De Verboden Stad, de Temple of Heaven en het Zomerpaleis. De commerciële stops waren een parelverkoop en een gezondheidscentrum, waar je voeten gemasseerd konden worden en ook verder gezondheidsadvies verstrekt werd. Uiteraard tegen flinke betaling.

Tja, wat zal ik er over vertellen?

Ten eerste: wat we niet bezochten was het Plein van de Hemelse Vrede. Vandaag was het precies 30 jaar geleden dat hier op bloedige wijze de studentenprotesten werden neergeslagen. Daar mag in China niet over gesproken worden. De gids verklaarde dat er een demonstratie was en dat we er daarom niet naartoe gingen ??? We proberen vandaag alsnog te gaan kijken.

De andere attracties waren mooi, maar vooral: heel erg druk. En zo’n hele dag langs bezienswaardigheden, inclusief commerciële stops is ook erg vermoeiend. Maar wel leuk met al die verschillende nationaliteiten.

Vandaag onze laatste dag in Beijing. We gaan zo meteen proberen met de metro de weg te vinden naar de oude wijken (hutongs) en Peking eend te eten. Dat wordt dan ook het afscheidsdiner van Herman en Henny, met wie we al sinds Rusland samen optrekken. Hun reis zit er op; wij gaan nog door naar Tibet.

 

Dat jullie deze berichtjes laat en soms in de verkeerde volgorde ontvangen heeft te maken met de internetcensuur van de Chinese overheid. Je mag hier niks: ik kan met wifi niet eens mijn eigen website bijwerken. Daarvoor moeten we de dure verbinding met KPN gebruiken.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vanuit het ger camp reisden we terug naar de hoofdstad van Mongolië, Ulaan Bataar. Daar stond nog een stadstour met gids gepland. Omdat de stad heel groot is, ging dat dit keer niet te voet, maar met de auto. Maar het verkeer in de stad zit helemaal vast, dus echt opschieten was er niet bij. We bezochten een plein, een tempel en een paleis. Maar toen we ook nog een naar een Russisch monument moesten klimmen (300 treden) hielden wij het voor gezien. De andere dag weer voor dag en dauw op, de trein naar China vertrok om 6:30 uur. Dit keer een Chinese trein, met fauteuil! De reis ging door de Gobiwoestijn; wat een ongelofelijk leeg (mooi) landschap! Helaas was de grensovergang minder mooi: ruim 6 uur duurde de procedure; waarbij we eindeloos formuliertjes moesten invullen en we aan de Chinese kant allemaal uren de trein uit moesten met al onze bagage. Hier vond de grenscontrole plaats in het stationsgebouw, terwijl de trein voorzien werd van een nieuw onderstel (smalspoor). Uiteindelijk vertrokken we weer om 2:00 uur ’s nachts. Om 5:00 uur weer opstaan, want we moesten er om 6:00 uur weer uit, om over te stappen op een andere trein. Kaartjes daarvoor moesten worden opgehaald in een hotel. Daar bleek de vertrektijd anders te zijn dan in ons programma: 5 uur wachten op een aansluiting. Ook bij aankomst in Datong liep niet alles vlekkeloos. We kwamen om 13:45 uur aan en moesten om 14:00 uur alweer direct op stadstour. Uiteindelijk hebben we dat teruggebracht tot een korte tour door de oude stad. Morgen om 6.45 uur weer klaar staan voor een excursie!

Bovendien blijkt dat er onduidelijkheid is over onze doorreis naar Beijing, de dag daarna. Er zijn nog geen tickets voor dat deel.

Kortom: we maken een mooie reis, zien mooie dingen en leren veel over de cultuur. Maar af en toe is het wel een beetje vermoeiend.

Deze slideshow vereist JavaScript.