Bye bye Vietnam

Hoe zwaar de lucht is vervuild, zou moeten blijken uit de vermomming van de Vietnamezen op al die scooters en motoren; om over al die uitlaatgassen van die boten op de Mekong maar te zwijgen. Uw verslaggevers hebben zich ook maar zo vermomd om niet al te zeer op te vallen. Er hangt een smog in de straat van uitlaatgassen en vogels kom je in de stad niet meer tegen. Er is een modieus aanbod in deze mondkapjes en ze moeten wel een beetje passen bij de overige kledij. Dat is ons toch maar weer mooi gelukt! Maar onze gids plaatste toch een kanttekening bij de bedoeling van met name de dames: zij willen geel blijven zoals hij zei. Daarom is vaak het gehele gezicht bedekt en rijden zij met handschoenen aan. Wij hebben zelfs een dame in de auto met mondkapje betrapt. Een andere vervuiling is het zwerfvuil op straat en in het water. En wat ze in die huisjes doen langs de rivier, wil je niet weten. De happy-rooms (wc’s, red.) komen in de rivier uit terwijl de buurvrouw de was doet in de rivier. Het hangt van de stroom richting af hoe de was ruikt. Ze zouden wel wat trotser en zuiniger moeten zijn op hun mooie land.

Het straatbeeld wordt bepaald door de vele scooters en kleine motoren, die als een mierenhoop door het verkeer krioelen (de fietsen in Amsterdam kunnen daar niet tegen op). En als het stoplicht groen wordt en ze op je afkomen, lijkt het wel Starwars. En dat is op de grond. Als je naar boven kijkt, zie een netwerk van knooppunten van draden die weer verbonden zijn met, etc. Er is nog een hoop te doen voor en door de Vietnamezen. Het laatste zal niet vanzelf gaan.

Als afscheid van Vietnam gegeten in ons favoriete restaurant waar een gevarieerd aanbod is van kleine gerechten om veel te proeven en de Vietnamese keuken te leren kennen. Naast enkele autochtonen gaan zitten, die zich slap lachen om onze techniek om met stokjes te eten, en wij moesten communiceren met handen en voeten. Zonder stokjes, dat wel, want anders vielen er doden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

(11 november 2015)