Arthur’s Pass

Vandaag staken we (voor de laatste keer) het Zuidereiland over. We vertrokken in Westport met lekker warm weer, blauwe lucht met mooie wolkjes. Al snel kwam de bewolking boven de bergen opzetten. Onze weg volgt voor een groot deel de route van de TranzAlpine Railway, een treintraject van Christchurch (oost) naar Greymouth (west), één van ’s werelds mooiste treinreizen (zegt men …).

We stopten onderweg bij het station van Moana voor koffie. Een dorpje van niks (760 inwoners, vertelde de waard), maar de restauratie had heerlijke koffie en superverse, eigengebakken muffins!

Daarna verder naar Arthur’s Pass. Stevige hellingen, terwijl de pas zelf helemaal niet zo hoog is (740 meter volgens de kaart, maar mijn iPhone gaf 910 meter aan en volgens internet klopt dat laatste). We hebben er weinig van gezien: het regende en was met name heel erg bewolkt op deze hoogte. Gestopt voor lunch bij het historische Bealey Hotel, van waaruit je prachtige uitzichten zou kunnen hebben. Not. Gelukkig brandde de houtkachel!

En toen werd het echt heel gek: we daalden verder oostwaarts en: het werd droog en warm. Over een afstand van 10 km, met een hoogteverschil van maar 100 meter steeg de temperatuur ineens 16 graden (van 10 naar 26 graden Celsius). En hoe verder we reden, hoe helderder het werd. Terugkijkend zagen we nog forse wolken boven de bergen hangen, maar op de Canterbury Plains was het zonnig en warm.
En nu zijn we in Christchurch: de laatste foto geeft het uitzicht vanuit mijn luie stoel op de camping. Fris groen en een strak blauwe lucht. Het is nog steeds 26 graden en omdat hier aan de oostkust geen sandflies zijn, hebben we de korte broeken weer tevoorschijn  gehaald. (Daarvan geen foto’s!)